Ἀγαπητοί μου,
Εὑρισκόμεθα σέ μία ἐποχή κατά
τήν ὁποίαν, ἡ ραγδαία πρόοδος τῆς ἐπιστήμης καί οἱ ἐφαρμογές της τεχνολογίας ἄλλαξαν τίς συνήθειες καί τίς νοοτροπίες μας,
ἄλλαξαν τήν ἴδια μας τήν ζωή. Διαπιστώνουμε
καθημερινά τίς ἐπιδράσεις, πού ὑφιστάμεθα ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως καί
ἀπό τή συστηματική διαβολή τῶν προτύπων, τήν μεθοδική ἰσοπέδωση τῶν πάντων, τήν
ἐπιχειρούμενη σταδιακή ἀποχριστιανοποίησή μας καί τήν προβολή κυρίως εὐρωπαϊκῶν
μοντέλων ζωῆς. Τίποτε δέν μοιάζει μέ τό χθές.
Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη, ὡς πνευματικός Πατέρας Σας μέ τήν
ἔναρξη τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ καί ἱεραποστολικοῦ ἔτους, νά ἀπευθυνθῶ σήμερα
στούς γονεῖς τῶν παιδιῶν μας καί νά τούς ὑπενθυμίσω, ὅτι πολύ καλά κάνουν ὅλοι
οἱ γονεῖς καί παρά τήν οἰκονομική κρίση νά φροντίζουν τά παιδιά τους, νά ἔχουν
τό καλλίτερο σπίτι μέ ὅλες τίς ἀνέσεις, τήν καλλίτερη διατροφή, τήν καλλίτερη
μόρφωση, ἀκόμη καί καθ’ ὑπερβολήν τά φροντιστήρια τριῶν καί τεσσάρων ξένων
γλωσσῶν, πολεμικές τέχνες, χορούς, μουσική, νέους τρόπους ψυχαγωγίας, ψηφιακή
τεχνολογία κ.ἄ.
Ὅμως δέν πρέπει νά
ἀδιαφοροῦν οἱ γονεῖς γιά τό πιό μεγάλο καί τό πιό οὐσιαστικό, πού εἶναι ἡ
χριστιανική ἀνατροφή καί ἡ πνευματική κατάρτιση τῶν παιδιῶν τους. Εἶναι
ἀπαραίτητο σήμερα νά δώσουμε στόχους, ὁράματα, ἰδανικά, νά διδάξουμε στά παιδιά
μας τό ὀρθόδοξο φρόνημα, νά ἀναθερμάνουμε τίς σχέσεις μας μέ τήν Ἐκκλησία, νά
αἰσθανόμαστε τήν Ἐκκλησία ὡς Μητέρα μας καί νά ἀναζητοῦμε συχνά στή ζωή μας τήν
μητρική στοργή καί καθοδήγησή της. Ἔτσι μέ τή χριστιανική ἀνατροφή τῶν παιδιῶν
ὁ ἀκατάλυτος δεσμός τῆς οἰκογένειας μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τή λειτουργική
ζωή της γίνεται «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία».
Ἀς μήν ξεχνοῦμε τό διαπιστωμένο πλέον καί ἀπό τήν ἐπιστήμη,
ὄτι κάθε παιδί ἀπό τήν κύησή του ἀκόμη δέχεται ἐπιδράσεις τοῦ περιβάλλοντος καί
ἑπομένως καί τῆς λατρευτικῆς ζωῆς.
Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς τό γνωρίζει, ἀφοῦ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος
«ἐσκίρτησε ἐν ἀγαλλιάσει» στήν κοιλία τῆς μητέρας του Ἐλισάβετ «ὡς ἤκουσε τόν
ἀσπασμόν τῆς Μαρίας» (Λουκ. α, 41), δηλαδή τῆς Παναγίας μας.
«Ὅ,τι χαράσσεται στήν ψυχή κάθε παιδιοῦ, κατά τόν ἱερό
Χρυσόστομο, κανείς δέν θά μπορέσει νά τό σβήσει. Θά γίνει σάν τήν σφραγίδα πάνω
στό κερί»
Ἡ οἰκογένεια λοιπόν πρέπει νά φροντίσει νά διδάξει τήν
ὀρθόδοξη πίστη, νά προσφέρει βιώματα. Τά οἰκογενειακά βιώματα μένουν γιά πάντα
χαραγμένα στήν μνήμη, ὅπως ἡ κοινή προσευχή τῆς οἰκογένειας μπροστά στό
εἰκονοστάσι ἤ ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς στό φαγητό, τό εὐλαβικό ἄναμμα τοῦ κανδηλίου
καί τοῦ θυμιάματος, ἡ ἐτοιμασία τοῦ προσφόρου, ὁ ἁγιασμός, τό μυστήριον τοῦ
εὐχελαίου, ἡ ἐκμάθησις τοῦ σημείου τοῦ σταυροῦ, τοῦ Συμβόλου τῆς πίστεως
«Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν...» καί τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς «Πάτερ ἡμῶν...»,ἡ παρουσία
τοῦ Ἱερέως Πνευματικοῦ, οἱ νηστεῖες τῆς Τετάρτης, τῆς Παρασκευῆς, τῆς Μεγάλης
Τεσσαρακοστῆς, τοῦ Δεκαπενταυγούστου κ.ἄ. Οἱ κοινοί πνευματικοί στόχοι ἑνώνουν
καί χαρίζουν μεγάλες πνευματικές ἐμπειρίες.